Nawierzchnie ogrodowe – którą wybrać?

Ogród to nie tylko zadbany trawnik, kolorowe rabaty kwiatowe czy architektura ogrodowa. Bardzo ważnym elementem składowym naszego ogrodu jest nawierzchnia. Brukowa, kamienna, betonowa, żwirowa, klinkierowa, a może gruntowa? A Ty na którą się zdecydujesz?

Nawierzchnie ogrodowe dzielimy na 3 rodzaje:

• gruntowe;
• twarde nieulepszone;
• twarde ulepszone.

Najprostszymi do wykonania są nawierzchnie gruntowe. Jednakże, najtrudniej zbudować takie nawierzchnie na gruntach piaszczystych i glinach. Grunty te możemy jednak ulepszyć poprzez dodanie materiału o takim uziarnieniu, które umożliwi uzyskanie gruntu o optymalnej zwięzłości i przepuszczalności. Przykładowo: dodać 10-30% gliny do piasku luźnego lub 70-90% piasku do gliny. Ale jak to zrobić? Należy równomiernie rozłożyć dodawany grunt i przemieszać go na głębokość ok. 10-15cm. Należy pamiętać o odpowiedniej wilgotności. Powierzchnię następnie wyrównujemy, nadajemy jej odpowiedni spadek a następnie kilkakrotnie wałujemy. Brzegi umacniamy krawężnikami.

Nawierzchnię tą jednak bardzo trudno utrzymać: szybko się zachwaszcza; powierzchnia się bardzo łatwo odkształca – musimy ją co jakiś czas wyrównywać.

Zapamiętajmy, że dodając cement, wapno oraz materiały bitumiczne zwiększamy spoistość gruntu, zmniejszamy nasiąkliwość i zwiększamy wytrzymałość na obciążenia.

Do nawierzchni twardych nieulepszonych zaliczamy:

• nawierzchnie żwirowe i tłuczniowe;
• nawierzchnie z kostek kamiennych, betonowych,  klinkieru i płyt.

Grubość nawierzchni żwirowych i tłuczniowych waha się od 6 do 20 cm w zależności od podłoża. Im grunt mniej przepuszczalny tym grubość nawierzchni większa.

Na początku wykopuje się łożysko drogi. Następnie zabezpieczamy brzegi drogi, tj. ustawiamy krawężniki lub układamy kamienie oporowe. Później rozkładamy i wałujemy każdą warstwę kruszywa. Należy pamiętać, by podczas wałowania powierzchniowej warstwy spryskać ją wodą. Dlaczego? Otóż zwiększa się w ten sposób stopień wzajemnego zaklinowania się ziaren.

Niestety trudno utrzymać gładką powierzchnię. Nawierzchnia łatwo się spłukuje na odcinkach o większych spadkach. Koniecznie należy stosować umocnienia brzegów.

Poniższy rysunek przedstawia grubość poszczególnych warstw przy budowie nawierzchni żwirowo-tłuczniowych.

Nawierzchnie z kostek kamiennych i betonowych, klinkieru bądź płyt powinno układać się na podsypce piaskowej o grubości 5-20cm. Jednakże, gdy przewidujemy większe obciążenia, należy wykonać 10-20 cm podsypkę mieszanki piasku z cementem w proporcji 1:12. W miejscach gdzie planujemy jeszcze większe obciążenia jako podsypki powinniśmy użyć warstwę o.k 10-15 cm chudego betonu, a na niej rozłożyć warstwę piasku zmieszanego z cementem (rysunek poniżej). Pionowe szczeliny wypełniamy piaskiem bądź zaprawą cementową. Należy jednak pamiętać, że bardzo trudno utrzymać w czystości nawierzchnie tego typu.

Do nawierzchni twardych ulepszonych zaliczamy:

• monolityczne nawierzchnie betonowe;
• bitumiczne nawierzchnie ogrodowe.

Nawierzchnie te należą do bardzo trwałych, łatwych do wykonania, mało ścieralnych, nie pylących się. Ze względu na mało estetyczne walory, coraz rzadziej wykorzystuje się je ogrodzie.

Autorka: Beata Rutkowska