Tawuła japońska – krzew o małych wymaganiach
Tawuła japońska to jeden z moich ulubionych krzewów, gdyż wygląda atrakcyjnie od wiosny aż do jesieni. Jej główną ozdobą są różowe kwiaty pojawiające się w czerwcu. Jest to krzew mało wymagający.
Tawuły japońskie (Spirea japonica) są chętnie stosowane w zieleni miejskiej ze względu na małe wymagania. Dobrze znoszą suszę, zanieczyszczenie powietrza oraz są odporne na szkodniki i choroby grzybowe. Rośnie dobrze w każdym podłożu, preferuje stanowiska słoneczne, ale poradzi sobie również w półcieniu.
Ze względu na różne kolory liści poszczególnych odmian, chętnie jest używana do wielokolorowych kompozycji, zwłaszcza na miejskich placach i w parkach. Szczególnie polecam moją ulubioną odmianę ‚Golden Princess’ o złotych, a wczesną wiosną seledynowych liściach. Warto również wyróżnić odmiany ‚Goldflame’, ‚Goldmound’ i ‚Anthony Waterer’.
Tawułę należy przycinać co roku wczesną wiosną oraz latem. Wiosenne ciecie powinno być niskie (ok. 30cm. nad ziemią), a letnie jedynie korygujące pokrój. Dzięki temu krzew się zagęści i będzie miał ładny pokrój. Tawuła nie przycinana wygląda mało atrakcyjne, gdyż ma wtedy długie pędy i nie równomierny kształt.
Osiąga wysokość do 1 metra, ale najczęściej jest przycinana do 0,5 m. Nadaje się na niskie żywopłoty, obwódki dużych rabat jako pojedynczy, wyrazisty akcent na rabacie pośród innych roślin, a także do dużych kompozycji po kilkadziesiąt, kilkaset sztuk.
Jest całkowicie mrozoodporna.
Autor: Tomasz Dominik Kok
warto taki krzew mieć w swoim ogrodzie 🙂